تنهایی یعنی ؛ حکایت کسی است که عاشق دریا بود ، اما قایق نداشت ... دلباختۀ سفر بود ؛

همسفر نداشت ... حکایت کسی است که زجر کشید ، اما ضجه نزد ... زخم داشت و ننالید..

. گریه کرد ؛ اما اشک نریخت ... تنهایی من ؛ حکایت چوپان بی گله وساربان بی شترست !

تنهایی که پر از فریاد بود ، اما سکوت کرد ؛ تا همۀ صداها را بشنود ...

 

 

برچسب‌ها: <-TagName->

نوشته شده در چهار شنبه 1 آذر 1390برچسب:,ساعت 20:11 توسط محیا| |